4 Dyr Trechtein, dyr Got von Isryheel, haat mi aus meinn Heiwisch ausherghöbt, däß i mein Löbn lang Künig über Isryheel bin. Er haat Juden zuer Herrschaft bestimmt und daa dyrvon s Haus von meinn Vatern. Von seine Sün war iem i dyr grechte, däß yr mi zo n Künig über Isryheel gmacht haat.
5 Und unter meine Sün allsand, und dyr Trechtein haat myr ja vil gschenkt, haat yr meinn Sun Salman dyrwölt, däß yr auf n Künigstroon von n Herrn über Isryheel herrscht.
6 Er spraach zo mir: 'Dein Sun Salman sollt meinn Templ mit seine Vorhöf baun; denn iem haan i myr zo n Sun dyrkoorn, und i gaa iem dyr Vater sein.
7 I will sein Künigtuem eebig anhabn laassn, wenn yr non grad weiter yn meine Geboter und Weisungen folgt.'
8 Und ietz erman i enk vor de Augn von n gantzn Isryheel, dyr Menig von n Trechtein, und vor de Oorn von ünsern Got: Achttß auf alle Geboter von n Herrn, enkern Got, und löbtß dyrnaach, dyrmitß dös wunderbare Land daader aau weiterhin bsitztß und däßß is auf eebig weiterverörbn künntß.
9 Du aber, mein Sun Salman, dyrkenn önn Got von deinn Vatern, dien iem mit gantzn Hertzn und gantzer Seel; denn dyr Herr schaugt eyn s Hertz aau non einhin, und iem kimmt nix aus. Wennst n suechst, laasst yr si aau von dir finddn. Wennst n aber verlaasst, verwirfft yr di auf eebig.
10 Also, dyr Trechtein haat di dyrkoorn, däßst iem ayn Haus als Heiligtuem baust. Pack non an ietz!"