1 Dös sait dyr Trechtein yn de Isryheeler durch n Mälychiesn:
2 I haan enk wirklich lieb, spricht dyr Trechtein. Ös aber fraagtß non aau: Und wie zaiget si dös? Ist n nit dyr Esau yn n Jaaggenn sein Brueder?,
3 fraagt dyr Trechtein; und dennert hiet i önn Jaaggenn vil lieber wie önn Esau. Drum gmach i aus seinn Birg ayn Oed und laaß sein Uedl yn de Wüestnschäggl umhin.
4 Wenn d Roetem maint, wenn s aau hübsch an n End seind, känntnd sö si dennert wider eyn d Hoeh arechtn, naacherd haltt irer dyr Hörerherr entgögn: Sollnd s is non aufbaun; i hau s ien wider zamm! Sö sollnd als dös gotloose Land bekannt sein und als dös Volk, dös wo dyr Trechtein eebig in dyr Reissn haat.
5 Ös gaatß is selber seghn und müesstß sagn: Grooß ist dyr Trechtein, und dös aau non +drausster Isryheel.
6 Dyr Sun eert seinn Vatern und dyr Knecht seinn Herrn. Wenn ietz aber i dyr Vater bin, wo ist naacherd dö Eer, wo myr zuekimmt? Wenn i dyr Herr bin, wo bleibt dann d Eerfarcht für mi? Dös fraag i, dyr Hörerherr, enk Priester, wasß mi scheint s für aynn Käsperl halttß. Und ös fraagetß non aau: Ä gee; wo haetnd n mir di gschmaeht?