6 Er brang yn n Volk meinn Willn bei, wie ys si ghoert, und gverdraet daa nixn. Er gieng aus vollen Hertzn und aufrecht mit mir seinn Wög und hielt vil Menschn von n Sündignen ab.
7 Wenn ayn Priester prödigt, mueß s Hand und Fueß habn. Von iem erwartt myn, däß yr yn n Volk meinn Willn leern kan, weil yr ayn Bot von n Hörerherrn ist.
8 Ös aber seitß von n rechtn Wög abgwichen und habtß mit enkerner Leer aynn Hauffen Leut z Fall brungen. Meinn Bund mit n Brenddn habtß gschönddt, sait dyr Hörerherr.
9 Drum mach i enk bei n Volk zo n lösstn Drök, weilß nit meinn Willn taan habtß und dönn hindraet habtß vor n Volk, wieß is grad brauchtß.
10 Habn myr n nit allsand dönn nömlichnen Vatern; sein myr n nit allsand von dönn ainn Got bschaffen? Zwö sein myr naacherd treuloos gögnaynand und entweihend yn n Herrgot seinn Bund mit ünserne Vätter?
11 Judau ghanddt treuloos, und abscheuhliche Sachenn gschaaghend in Isryheel und Ruslham. Judau haat yn n Trechtein sein gliebts Heiligtuem entweiht; und d Judauer Mannenleut habnd syr Weiber anglacht, die wo ienerne fremdn Götter nit laassn künnend.
12 Müg dyr Trechtein aynn Iedn, der wo si mit aynn sölchern Man abgibt, aus dyr Jaaggnergmain ausmörtzn, aau wenn ayn Sölcherner hundertmaal non Opfer für n Hörerherrn dyrherbringt!