5 Daa gschickt myr dyr Sämbylätt s fümfte Maal seinn Knechtl, dösmaal mit aynn Brief aane Sigl,
6 daa wo drinnstuendd: "Unter de Dietn werd grödt, und dyr Geschem kan dös bstötignen, däßst du mit de Judauer aynn Aufstand blichebst, und dösswögn bauebst d Mauer auf. Du wollebst Künig von de Judn werdn.
7 Du habebst dyr schoon Weissagn besorgt, die wo di z Ruslham zo n Künig von Judau ausrueffen sollnd. Dös kan was werdn, wenn dö Leumung eerst aynmaal bei n Pferser Künig ankimmt! Dö Sach ghoert ausgrödt; also kimm!
8 I ließ iem antwortn: "Also, daa ist y schoon glei überhaaupt nix dran. Dös muesst dyr allss aus de Finger zuzlt habn."
9 Sö allsand gwollnd üns nömlich grad einschüchtern und gadenkend, dann werdeb myr schoon aynmaal aufgöbn, däß s +nie öbbs werd. Aber ietz gapack i eerst recht an.
10 Iewet gschaug i bei n Schemeienn Deleiennsun, yn n Eniggl von n Mechtybeel, vorbei, weil si der daadl selbn eingiglt hiet. Der gmaint: "I sag dyr was; bring myr üns mitaynand in n Allerheiligstn von n Templ in Sicherheit! Verramm myr üns dort, weil di ain umbringen wollnd! Bei dyr Nacht gaand s kemmen; daa ist s so weit."
11 I gaab iem an: "Was; ainer wie i sollet si drucken? Und überhaaupt; i kan diend nit eyn s Heiligtuem einhin und mir einbilddn, dös überlöbet i?! Nän, kimmt gar nit in Fraag!"