15 Bring myr also yn n Herrgot durch n Iesenn s Lobopfer dar, indem myr allzeit seinn Nam preisnd!
16 Vergösstß nit, Guets zo n Tuen und tailsam z sein, denn dös seind Opfer, wie s dyr Herrgot mag!
17 Enkerne Vürsteeher wachend über enker Löbn und müessnd bei n Herrgot Rechnschaft ablögn. Seitß ien gfölgig und orddnetß enk ien unter, däß s iener Ampt mit Freud ausüebnd und nix zo n Klagn habnd; sünst schneidetß enk eyn s aigne Fleish.
18 Und bettß für üns! Zwaar habn myr ayn guets Gwissn, weil myr wirklich nix Unrechts tuend,
19 aber grad dösswögn bitt i, däßß recht bettß, dyrmit i enk bald wider zrugggöbn wird.
20 Dyr Got, wo Frid gibt, haat önn Iesenn, ünsern Herrn, was durch s Bluet von n eebign Bund dyr erhabne Hirt von seine Schaaf ist, zrugggholt aus n Tood.
21 Müg er enk zo alln Guetn tüchtignen, dyrmitß seinn Willn tuetß! Er müg durch n Iesenn Kristn in enk dös schaffen, was iem gfallt. D Eer sei yn n Iesenn eebiglich, amönn!