2 Vergösstß nit auf de Gastfreundschaft, denn durch is habnd sumliche, aane däß s is gwissnd, schoon Engln ghörbergt.
3 Denktß an de Gfangnen, wie wenntß selber gfangen wärtß; und vergösstß nit auf de Gschraigtn, weilß ös aau non enkern Erdnleib habtß!
4 D Ee sollt von allsand in Eern ghaltn werdn, und de Treu ist s Um und Auf. Huerer aber und Eebröcher gaat dyr Herrgot richtn.
5 Tuetß nit rampfen, sundern seitß mit dönn zfridm, wasß halt habtß, denn dyr Herrgot haat versprochen: "I gaa di nit verlaassn und laaß di nit in n Stich."
6 Drum künn myr trausam sagn: "Dyr Trechtein ist mein Helffer; daa brauch i mi nit ferchtn. Was sollet myr ains antuen?"
7 Denktß an enkerne Vürsteeher, wo enk s Gotteswort verkündigt habnd; schaugtß auf ienern Löbnswandl hinst auf d Lösst, und machtß is in n Glaaubn grad yso!
8 Dyr Iesen Krist war und ist und bleibt dyr Selbe hinst in Eebigkeit.