6 nit aus Verdienst, denn dann wär s ja kain Gnaad meer.
7 Auf was laaufft ietz dös aushin? Also, was Isryheel angströbt haet, haat nit dös gantze Volk erlangt, sundern grad de Auserwöltn. De Übrignen wurdnd verstockt,
8 wie halt aau gschribn steet: "Dyr Herrgot haat ien aynn Geist göbn, der wo s zwaast, Augn, die wo nit seghnd, und Oorn, wo nit hoernd, und dös hinst heut."
9 Und dyr Dafet sait: "Iener Tafl sollt ien d Schling und Falln werdn, däß s dran stölpend und aft gstraafft werdnd.
10 Blind sollnd iene Augn werdn, yso däß s nix meer seghnd; ienern Ruggn mach für allzeit krump!"
11 Ietz fraag i: Wenn s is ietz hinghaut haat, steend die naacherd nie meer auf? Jo, jo! Aber durch iener Versagn ist yn de Haidn s Heil widerfarn, däß d Judn eifersüchtig werdnd.
12 Wenn aber schoon iener Fall d Welt reich macht und iener Fael d Haidn, wie vil meerer naacherd, wenn dös *gantze* Isryheel zo n Glaaubn kimmt!