10 Er ist gstorbn und ain für all Maal für d Sündd toot. Ietz löbt yr, und er löbt für n Herrgot.
11 Yso solltß enk aau ös als Menschn seghn, wo toot für d Sündd seind, aber für n Herrgot löbnd, weil s ains mit n Heiland Iesen seind.
12 Göbtß also yn dyr Sündd kain Müg, däß s nonmaal über enk zo n Herrschn kimmt; und göbtß yn de Begirdn von enkern Erdnleib nit naach!
13 Kainn Tail von enkern Kerper solltß eyn n Dienst der Sündd stölln, däßß öbbs Gotlooss treibtß dyrmit. Nän, stölltß enk in n Dienst von n Herrgot als Menschn, wo umbb n Tood eyn s Löbn gholt wordn seind; und laasstß ieds Glid von enk yn n Herrgot dienen, als Werchzeug, wo seinn Willn erfüllt!
14 D Sündd sollt niemer d Macht kriegn über enk, denn ös steetß ja niemer unter n Gsötz, sundern unter dyr Gnaad.
15 Haisst dös, däß myr draufloossündignen künnend, weil myr niemer unter n Gsötz seind, sundern unter dyr Gnaad? Überhaaupt nit!
16 Ös wisstß y: Wenntß yn ainn aynn Bsaessn machtß, naacherd +seitß halt aau seine Bsaessn. Ist ietz d Sündd dyr Herr, bedeutt s für enk önn Tood; ist s dyrgögn de Gloset an n Herrgot, bedeutt dös enker Freispraach.