2 wie s bei n Weissagn Ieseien gschribn steet: "Meinn Botn schick i dir voraus; der sollt önn Wög dir pfraittn.
3 Ayn Stimm ruefft eyn dyr Wüestn drausst: 'Richttß yn n Herrn önn Wög her! Öbn machtß seine Straassn!'"
4 Yso traat dyr Taaufferjohanns in dyr Wüestn auf und gaprödigt: "Stöcktß um und laasstß enk taauffen, und dyr Herrgot vergibt enk d Sünddn!"
5 Dös gantze Judau und allsand Ruslhamer zognd zo iem aushin, gabkennend ienerne Sünddn und liessnd si in n Jordn von iem taauffen.
6 Dyr Johanns hiet ayn kemmlhaererne Kuttn an und aynn lödern Gürtl umher, und löbn taat yr von Heuschneider und wildn Höng.
7 Er gverkünddt: "Naach mir kimmt ainer, wo meerer ist wie i. I bin s nit werd, mi z bucken, däß i iem d Schueh aufbindd.
8 I haan enk grad mit Wasser taaufft, er aber gaat enk mit n Heilignen Geist taauffen."