27 Daa dyrschrackend allsand, und ainer gfraagt dönn Andern: "Hej, was sollt n +dös? Dös ist ja ayn neue Leer, und mit Vollmacht aau non! Sogar de unrainen Geister folgnd iem, wenn yr faudt!"
28 Und nit lang gieng s her, daa wurd in n gantzn Gälau schoon über iem grödt aau.
29 Aft +giengend s wider aus dyr Samnung und mit n Jaaggenn und Johannsn haim zo n Simenn und Andersn.
30 Yn n Simenn sein Schwiger laag mit Fieber eyn n Bött. De Andern gsagnd dös mit irer yn n Iesenn;
31 und er gieng zo irer, naam s bei dyr Hand und grichtt s auf. Daa vergieng irer s Fieber, und si gakümmert si um ien.
32 Wie d Sunn untergangen war, brangend d Leut allsand Kranken und Bsössnen gan n Iesenn.
33 De gantze Stat war verder dyr Haustür zammglaauffen;