38 Er gantwortt: "Ä, geen myr diend alsper hin, in de Derffer daa umaynand, däß i aau dortn prödig, denn daa dyrzue bin i ja kemmen."
39 Und er troch durch dös gantze Gälau, gaprödigt in de Samnungen und trib d Aixn aus.
40 Ayn Sundersiecher kaam zo n Iesenn, fiel auf de Knie und gabitt n um Hilf: "Wennst willst, kanst mi rain machen!"
41 Dyr Iesen hiet Mitleidn mit iem, gströckt d Hand aus, gaglangt n an und gsait: "Freilich will i; werd rain!"
42 Und sofort verschwandd dyr Aussaz, und der Man war rain.
43 Dyr Iesen ließ n geen, aft däß yr iem non aufbotn hiet:
44 "Däßst fein ja niemdd öbbs verzölst dyrvon! Sundern zaig di yn n Priester und bring s Rainungsopfer, wie s dyr Mosen vorgschribn haat. Es mueß schoon allss sein Orddnung habn."