1 Wie dyr Iesen aus n Templ aushingieng, gmaint ainer von seine Jünger gan iem: "Maister, schau non grad, die Stäin, hän, und der gwaltige Bau!"
2 Dyr Iesen gaab iem an: "Dönn groossn +Bau seghst?! Kain Stain bleibt daader auf n andern; allss werd nidergrissn."
3 Und wie yr auf n Ölberg obn gsitzt, yn n Templ gögnüber, und mit n Peetersn, Jaaggenn, Johannsn und Andersn yllain war, gadröngend s n:
4 "Sag üns diend, wann dös gschieght, und an was myn kennt, däß s End von all dönn vor dyr Tür steet!"
5 Dyr Iesen gaab ien an: "Göbtß Obacht, däß enk niemdd in äbign laitt!
6 Vil gaand unter meinn Namen auftrötn und behaauptn: 'I bin s!', und die füernd männig eyn d Irr.
7 Wenntß aft von Krieg hoertß, Naachrichtn und Leumungen, naacherd laasstß enk nit schröcken! Dös +mueß gscheghn, ist aber non nit s End.