1 Wie yr ayn Öttlych Täg spaeter auf Käffernaum zruggkaam, grödt si dös glei umydum, däß yr wider dyrhaim war.
2 Daa lieffend so vil Leut zamm, däß nit aynmaal verder dyr Tür meer ayn Plaz war; und dene gverkünddt yr sein Botschaft.
3 Daa kaamend ain mit aynn Glömtn dyrher; viere truegnd n.
4 Weil s aber wögn de hauffen Leut nit hinst eyn n Iesenn zuehinkaamend dyrmit, gadöckend s ober n Iesenn s Dach ab, schluegnd de Döck durch und liessnd dönn Lömling auf seiner Baar durch s Loch abhin.