27 Si hiet von n Iesenn schoon öbbs ghoert und gadröngt si durch n Haust von hint her zo iem durchhin und gaglangt iem eyn s Gwand hin.
28 Si gsait syr nömlich: "Wenn i iem aau grad eyn s Gwand anhinglang, werd i schoon gsund aau."
29 Sofort ghoert dyr Bluetfluß auf; und si gagspürt deuttlich, däß s von irn Leidn erloest war.
30 Netty dyrselbn sueb dyr Iesen, däß ayn Kraft von iem ausgstroemt; und er gadraet si in dönn Gwuzl um und gfraagt: "Hej; wer haat myr n daa eyn s Gwand anhinglangt?"
31 Seine Kebn gaabnd iem an: "Gee, dös seghst y, wie si d Leut um di umherbätznd; und daa fraagst non, wer dyr anhinkemmen ist?!"
32 Er gablickt umaynand, weil yr seghn gwill, wer s taan hiet.
33 Daa kaam dös Weib und gfibert vor Farcht, weil s gwaiß, was mit irer gscheghn war. Si fiel vor iem nider und gabkennt de gantze Waaret.