11 Wenn s enk aber eyn Ort nit aufnemend und nit hoern wollnd, naacherd beutltß enk grad ab und geetß. Dös ist Anklag gnueg gögn ien."
12 De Zwölfbotn gmachend si auf n Wög und rieffend d Leut zuer Umkeer auf.
13 Vil Aixn tribnd s aus, und vil Kranke gsalbnd s mit Öl und ghailnd s.
14 Aau dyr Künig Heret ghoert öbbs von n Iesenn, so bekannt war yr schoon. D Leut grödnd: "Dyr +Taaufferjohanns ist von de Tootn dyrstanddn; dösswögn kan der dös allss wirken!"
15 Anderne gmainend, er sei dyr Elies. Wider Anderne hieltnd n für aynn neuen Weissagn wie de früehern.
16 Und wie dyr Heret von iem öbbs vernaam, gsait yr syr aau: "Daa +ist schoon dyr Johanns dyrstanddn, dönn was i köpfen laassn haan."
17 Dyr Heret hiet nömlich önn Johannsn föstnemen und einspörrn laassn. D Schuld dran war d Herydia, s Weib von seinn Bruedern Filips, dös was er gheirett hiet.