20 denn dyr Heret schih önn Johannsn yso, weil yr gnaun gwaiß, däß der ayn grechter und frummer Man war. Drum +gschützt yr n aau. Allweil wenn yr mit iem gertert, fieng bei iem dyr Gwissnswurm s Born an; und dennert glost yr iem gern zue.
21 Iewet aber gapässt s für d Herydia. Eyn seinn Geburtstag lued dyr Heret seine Höfling und Rittner und de ganz de Gwäppltn von Gälau zo aynn Maal ein.
22 Daa kaam yn dyr Herydia ir Tochter und gatantzt ien öbbs vür; und si gfiel yn n Heretn und seine Göst dermaaßn, däß dyr Künig herghieß: "Wünsch dyr, wasst willst, i gib dyr s."
23 Sogar schwörn taat yr s irer: "Wasst aau verlangst von mir, i gib dyr s, und wenn s mein halbets Reich wär."
24 Daa gieng s aushin und gfraagt ir Mämm: "Du, was soll i myr n wünschn?" Und d Herydia gantwortt: "Önn Kopf von n Taaufferjohannsn!"
25 Daa lief dös Mensch gan n Künig einhin und gsait: "Also, i will, däßst myr sofort auf aynn Täller önn Kopf von n Taaufferjohannsn bringen laasst."
26 "Bluetzägg!", gadenkt syr dyr Künig; aber weil yr s vor allsand Göst gschworn hiet, kunnt yr schierger niemer aus.