12 Με τους συμμάχους τους όμως και μ’ εκείνους που εξαρτώνταν απ’ αυτούς, οι Ρωμαίοι διατηρούσαν τη φιλία τους. Κυρίευαν βασίλεια, κοντινά και απομακρυσμένα· κι όσοι μάθαιναν τη φήμη τους τους φοβούνταν.
13 Όποιους αυτοί ήθελαν να βοηθήσουν, τους βοηθούσαν και στήριζαν το βασίλειό τους· κι όποιους αυτοί ήθελαν να εκθρονίσουν, τους εκθρόνιζαν. Είχαν γίνει πολύ μεγάλη δύναμη.
14 Παρ’ όλα αυτά, κανένας Ρωμαίος δεν φόρεσε ποτέ στέμμα, ούτε ντύθηκε με πορφύρα, για να αναδειχθεί μ’ αυτήν.
15 Είχαν συγκροτήσει σύγκλητο, στην οποία καθημερινά τριακόσιοι είκοσι άντρες παρακάθονταν σε συμβούλιο και συσκέπτονταν συνεχώς για το λαό και την εύρυθμη διαβίωσή του.
16 Αναθέτουν τη διοίκηση και τον έλεγχο όλης της χώρας σ’ έναν άνθρωπο κάθε χρόνο· όλοι υπακούουν σ’ αυτόν και δεν υπάρχει ανάμεσά τους φθόνος ή ζήλεια.
17 Έτσι ο Ιούδας διάλεξε τον Ευπόλεμο, γιο του Ιωάννη, γιου του Ακκώς, και τον Ιάσονα, γιο του Ελεάζαρου και τους έστειλε στη Ρώμη να συνάψουν σύμφωνο φιλίας και συνεργασίας με τους Ρωμαίους.
18 Αυτό ο Ιούδας το έκανε για ν’ απαλλαγούν από την καταπίεση της Συρίας, γιατί ήταν πια σαφές ότι η βασιλεία των Ελλήνων οδηγούσε τους Ισραηλίτες στη δουλεία.