Ασμα Ασματων 2:11-17 TGVD

11 Γιατί ο χειμώνας, κοίτα, πέρασε,οι βροχές φύγανε, διαβήκαν.

12 Τ’ άνθη προβάλλουνε στη γη,του τραγουδιού έφτασε η ώρα,και της τρυγόνας μες στους κάμπους μαςακούγεται η φωνή.

13 Τον πρώτο της καρπό δένει η συκιάκι ευωδιές χύνουν τ’ ανθισμένα αμπέλια.Σήκω, αγαπημένη μου,πανέμορφή μου, έλα.

14 Κρυμμένη περιστέρα μουστη σχισματιά του βράχου,στη χαραμάδα του γκρεμού,το πρόσωπό σου δείξε μουκι άσε ν’ ακούσω τη φωνή σου,γιατί γλυκιά σου είν’ η φωνήκαι θελκτική σου η όψη».

15 Πιάστε μας τις αλεπούδες,τις μικρές αλεπουδίτσες,που αφανίζουνε τ’ αμπέλια μαςτώρα που είναι πάνω στον ανθό τους.

16 Δικός μου ο αγαπημένος μουκι εγώ είμαι δική του,στα κρίνα ανάμεσα βοσκάει το κοπάδι του.

17 Πριν να φυσήξει η αύρα η πρωινήκαι φύγουν τα σκοτάδια,γύρισε πίσω, αγαπημένε μου,γίνε σαν το ζαρκάδισαν το μικρό ελαφόπουλο πάνω στου Βέθερ τα βουνά.