3 «Έβγαλα το χιτώνα μου·τώρα ξανά πρέπεινα τον φορέσω.Τα πόδια μου τα έπλυνα·τώρα ξανά πρέπεινα λερωθούν».
4 Άπλωσε ο αγαπημένος μου το χέρι τουμέσ’ απ’ της θύρας μου τη χαραμάδακι αναταράχτηκαν τα σπλάχνα μου γι’ αυτόν.
5 Σηκώθηκα ν’ ανοίξω στον καλό μουκαι σμύρνα στάλαζε απ’ τα χέρια μου,κι από τα δάχτυλά μου σμύρνα ρέουσαστης κλειδωνιάς απάνω τη λαβή.
6 Άνοιξα στον αγαπημένο μου,μα ο καλός μου είχε φύγει.Λαχτάρησα ν’ ακούσω τη λαλιά του.Τον αναζήτησα και δεν τον βρήκα.Του φώναξα κι αυτός δε μ’ αποκρίθηκε.
7 Με συναπάντησαν οι φύλακεςπου τριγυρνάνε μες στην πόλη·με χτύπησαν, με πλήγωσαν,μου βγάλανε το πέπλο μουεκείνοι που στα τείχη είναι φρουροί.
8 Σας εξορκίζω, κόρες της Ιερουσαλήμ,σ’ όσα ζαρκάδια κι ελαφίνες έχει ο κάμπος,αν τον καλό μου βρείτε, να του πείτεότι πεθαίνω απ’ της αγάπης την πληγή.
9 Τι έχει τάχα ο καλός σου πιότεροαπό έναν άλλο αγαπημένο,εσύ, μες στις γυναίκες η ομορφότερη;Τι έχει τάχα ο καλός σου πιότεροαπό έναν άλλο αγαπημένο,ώστε να μας ξορκίζεις με τον τρόπο αυτό;