12 Στο στόμα του σοφού τα λόγια έχουνε χάρη· ενώ τα χείλη του ανόητου θα τον καταστρέψουν.
13 Αρχίζει λέγοντας ανοησίες και τελειώνει λέγοντας πράγματα τρελά.
14 Όταν αρχίσει δε λέει να σταματήσει.Ο άνθρωπος δεν ξέρει τίποτα για το μέλλον· ποιος θα του πει τι θα συμβεί μετά απ’ αυτόν;
15 Όταν οι ανόητοι μιλούν πολύ, κουράζονται τόσο, που μετά δεν έχουν τη δύναμη ούτε το δρόμο για το σπίτι τους να βρουν!
16 Αλίμονο σ’ εσένα χώρα, που ο βασιλιάς σου είναι παιδάριο κι οι άρχοντές σου γλεντοκοπούν απ’ το πρωί ως το βράδυ!
17 Ευτυχισμένη είσ’ εσύ χώρα, που ο βασιλιάς σου είναι γιος ευγενών και οι άρχοντές σου τρώνε την κατάλληλη ώρα, για ν’ αποκτήσουν δύναμη κι όχι για να μεθύσουν.
18 Από αφροντισιά πέφτει της στέγης το δοκάρι, κι από του νοικοκύρη την αδράνεια στάζει το σπίτι.