11 Το μεγαλείο σου κατέβηκε στον άδηαντάμα με το θόρυβο των μουσικών οργάνων σου.Είναι η σήψη στρώμα σουκαι τα σκουλήκια σκέπασμά σου.
12 »Πώς έπεσες από τον ουρανό,Εωσφόρε, τέκνο της αυγής!Πάνω στη γη συντρίφτηκεςεσύ, που υπέταξες λαούς.
13 Έλεγες μέσα σου:“στον ουρανό θ’ ανέβω,το θρόνο μου θα υψώσωπάνω από τ’ άστρα του Θεού.Θα πάρω θέση πάνω στο βουνό,στο μακρινό βορράπου οι θεοί συνάζονται.
14 Θ’ ανέβω πάνω από τα σύννεφακαι με τον Ύψιστο θα είμαι ίσος”.
15 Μα έπεσες μέσα στον άδη,στης αβύσσου το βυθό.
16 »Όσοι σε βλέπουν έτσι πλαγιασμένονθα καρφώνουν απάνω σου το βλέμμα τους,και δεν θα πιστεύουνε τα μάτια τους.“Αυτός είναι ο άνθρωποςπου έκανε τη γη να τρέμεικαι γκρέμιζε βασίλεια;”θ’ αναρωτιούνται.
17 “Αυτός που ερήμωσε την οικουμένη,τις πόλεις της τις ισοπέδωσεκι ελεύθερους δεν άφηνε ποτέ τους αιχμαλώτους;”