6 που τους λαούς χτυπούσαν με οργή,με απανωτά χτυπήματα,που με μανία τυραννούσαν τα έθνηκαι άσπλαχνα τα καταδίωκαν.
7 Επιτέλους ησυχάζει, αναπαύεται όλη η γη,από χαρά πανηγυρίζει!
8 Για το χαμό σου ακόμα και τα κυπαρίσσια χαίρονταικαι του Λιβάνου οι κέδροι.“Από τότε που έπεσες εσύ”, λένε,“δεν έρχεται κανένας πια για να μας κόψει”.
9 »Ο άδης κάτω αναστατώθηκε για σέναπροσμένοντας να σε υποδεχτεί επάξια.Ξεσήκωσε για σένα τους νεκρούς,όλους της γης τους ηγεμόνες.Σήκωσε απ’ τους θρόνους τουςόλους τους βασιλιάδες των εθνών.
10 Όλοι τους παίρνουν το λόγο και σου λένε:“κι εσύ έγινες όπως εμείς αδύναμος,έγινες όμοιος μ’ εμάς”.
11 Το μεγαλείο σου κατέβηκε στον άδηαντάμα με το θόρυβο των μουσικών οργάνων σου.Είναι η σήψη στρώμα σουκαι τα σκουλήκια σκέπασμά σου.
12 »Πώς έπεσες από τον ουρανό,Εωσφόρε, τέκνο της αυγής!Πάνω στη γη συντρίφτηκεςεσύ, που υπέταξες λαούς.