17 Καθώς η ετοιμόγεννη σαν έρθει η ώρα τηςπάνω στους πόνους της συστρέφεται κι αγκομαχάει,έτσι κι εμείς γίναμε μπρος σου, Κύριε.
18 Κι εμείς εγκυμονήσαμε, κοιλοπονέσαμε,αλλά γεννήσαμε αέρα·στη χώρα δεν μπορέσαμε να φέρουμε τη σωτηρία,ούτε καινούριους κατοίκους για τη γη.
19 Μα οι νεκροί σου Κύριε, θα ξαναζήσουν,τα νεκρά σώματα του λαού μου θ’ αναστηθούν.Ξυπνήστε, εσείς που κείτεστε μέσα στο χώμακαι ψάλτε από χαρά!Ζωής ακτίνα εσύ είσαι, Κύριε,γι’ αυτό και η γη θα δώσει πίσω στο φωςαυτούς που δεν είναι παρά σκιά.
20 Εμπρός λαέ μου, πήγαινε στα δώματά σου, κλείσε τις πόρτες πίσω σου· κρύψου για λίγο ως να περάσει η οργή.
21 Γιατί ο Κύριος θα βγει απ’ την ουράνια κατοικία του, τις ανομίες να τιμωρήσει αυτών που κατοικούν στη γη. Η γη θα ξεσκεπάσει το αίμα που χύθηκε σ’ αυτήν και πια δε θα σκεπάζει τους σκοτωμένους της.