1 Ας χαίρεται η έρημος κι ο τόπος ο ξερός.Η χέρσα γη ας αγάλλεται κι ως κρίνο ας λουλουδίζει.
2 Άνθη ας την πλημμυρίζουνε,φαιδρά ας πανηγυρίζεικαι της χαράς ν’ ακούγεταιγιορταστικός ο αχός.Θα της δοθεί η μεγαλοπρέπεια του Λιβάνουτου Κάρμηλου η λαμπρότητα και της Σαρών.Τότε θα δουν τη δόξα του Κυρίου,το μεγαλείο του δικού μας του Θεού.
3 Δύναμη δώστε στα εξαντλημένα χέρια,τα γόνατα στεριώστε που κλονίζονται.
4 Πέστε στους φοβισμένους:«Κάντε καρδιά και μη φοβάστε!Να ο Θεός σας!Η εκδίκηση κι η ανταπόδοση έρχονται απ’ αυτόν.Αυτός θα ’ρθεί για να σας φέρει λύτρωση».
5 Τότε τα μάτια θ’ ανοιχτούνε των τυφλώνκαι των κουφών τ’ αυτιά θ’ ακούσουν.
6 Τότε ο χωλός καθώς το ελάφι θα πηδάκι η γλώσσα του κωφάλαλου θα τραγουδάει.Πλήθος νερά θε ν’ αναβρύσουνε στην έρημοκαι μες στη στέπα ρεματιές θ’ αχολογούνε.
7 Η άμμος η καυτή θα γίνει λίμνηκαι πίδακες νερού θα ξεπηδήσουναπ’ τη φρυγμένη γη.Εκεί που τα τσακάλια είχαν κρησφύγετο,καλάμια θα φυτρώσουνε και σπάρτα.