10 Εμείς όμως εξεγερθήκαμεκαι καταθλίψαμε το άγιο σου το Πνεύμα·έτσι κι εσύ μας έγινες εχθρόςκι ο ίδιος μάς πολέμησες.
11 Και τότε θυμηθήκαμε τις μέρες τις παλιέςτου Μωυσή του δούλου σου.Κι είπαμε:«Πού είν’ αυτός που απ’ το νερό έβγαλε το Μωυσή,ποιμένα του ποιμνίου του,κι έβαλε μέσα του το άγιο του το Πνεύμα;
12 Πού είν’ αυτός που τους οδήγησε,στέκοντας στα δεξιά του Μωυσή,με το ένδοξό του χέρι,αυτός που έσκισε μπροστά τους τα νερά,κι απόκτησε έτσι δόξα αιώνια;
13 Αυτός μέσ’ από της θάλασσας τα βάθη τους οδήγησε,χωρίς καθόλου να σκοντάψουν,όπως βαδίζει το άλογο στην έρημο.
14 Σαν το κοπάδι που κατηφορίζεινα βρει ασφάλεια στη ρεματιά,το Πνεύμα του Κυρίου τους οδηγούσενα βρουν ανάπαυση.Έτσι εσύ οδηγούσες το λαό σου, Κύριε,για να δοξάζεσαι αιώνια».
15 Ρίξε ένα βλέμμα, Κύριε, από τον ουρανό,από την άγια, την ένδοξή σου κατοικία, και δες!Πού είν’ η φλογερή αγάπη σου κι η δύναμή σου,η ευσπλαχνία σου και η στοργή σου;Τίποτ’ απ’ όλα αυτά δεν αισθανόμαστε.
16 Εσύ είσαι ο Πατέρας μας.Αλήθεια, ο Αβραάμ δεν μας γνωρίζει,κι ο Ιακώβ δεν μας αναγνωρίζει.Εσύ, είσαι, Κύριε, ο Πατέρας μας!Απ’ τους αιώνες τ’ όνομά σου, είναι «ο Λυτρωτής μας».