5 Όλοι μας μολυνθήκαμε,κι όλη η δικαιοσύνη μας είναι σαν ρούχο ρυπαρό.Όλοι μας σαν το φύλλο μαραινόμαστε,κι η ανομία μας καθώς ο άνεμος μας διασκορπίζει.
6 Κανένας δεν επικαλείται τ’ όνομά σουούτε και σκέφτεται να σ’ εμπιστευτεί.Έκρυψες πια από μας το πρόσωπό σου,και να υποφέρουμε, μας άφησες,τα επακόλουθα των αμαρτιών μας.
7 Ωστόσο, Κύριε, εσύ είσαι ο Πατέρας μας.Εμείς είμαστε ο πηλός, ο πλάστης μας εσύ ’σαι·όλοι μας έργο των χεριών σου είμαστε.
8 Γι’ αυτό και μην οργίζεσαι, Κύριε, υπέρμετρακαι μην κρατάς στη μνήμη σουτην ανομία μας για πάντα.Μα κοίταξε, λοιπόν· όλοι εμείς είμαστε ο λαός σου.
9 Οι άγιες σου οι πόλεις ερημώθηκαν·η Σιών έγινε έρημος, η Ιερουσαλήμ ερείπια.
10 Ο άγιος και ωραίος μας ναός,όπου σε υμνούσαν οι προπάτορές μας,της φωτιάς έγινε παρανάλωμα,όλα όσα μας ευχαριστούσαν ερειπώθηκαν.
11 Μπορείς, Κύριε, να μένεις απαθήςμπρος σ’ όλα αυτά;Μπορείς να σιωπάς και να μας ταπεινώνεις ως το έπακρο;