2 Μ’ όλο που προσπαθώ τους στεναγμούς μου να τους πνίξω,δεν μπορώ στον εαυτό μουνα επιβληθώ.
3 Αχ, να ’ξερα το Θεό πού να τον βρωκαι πώς κοντά στο θρόνο τουνα φτάσω!
4 Τότε θα έφερνα το δίκιο μου μπροστά του,θα γέμιζα το στόμα μουμ’ επιχειρήματα.
5 Ήθελα να ’ξερα τι θα μουαποκρινόταν·να ’βλεπα σαν τι θα ’χε να μου πει.
6 Θα ’βαζε όλη του τη δύναμη να μ’ αντικρούσει;Όχι· μόνο θα μ’ άκουγε με προσοχή.
7 Ξεκάθαρα μαζί του θα μιλούσασαν κάποιος που είναι άμεμπτος·θα μου αναγνώριζε το δίκιο μουκι αυτός ακόμα,που ’ναι ο κριτής μου.
8 Αλλά πηγαίνω στην ανατολήκι αυτός δεν είν’ εκεί·στη δύση πάω, μα δεν τον βρίσκω.