18 Μήπως μαζί του τέντωνες το θόλο τον ουράνιο,που ’ναι σκληρός καθώς χυτός,μεταλλικός καθρέφτης;
19 Μάθε μας τι ’ναι μπορετό να πούμε στο Θεό;Βέβαια, τίποτ’ αξιόλογο,γιατί είν’ ο νους μας στο σκοτάδι.
20 Θα πρέπει να ειδοποιηθείόταν εγώ θελήσω να μιλήσω;Θα πρέπει να του το πει κάποιος,για να το μάθει;
21 Πολλές φορές το φως δε φτάνει ως εμάς,γιατί πυκνά τα σύννεφα το κρύβουν.Μα ξάφνου ο άνεμος φυσά και μονομιάςο ουρανός ανοίγει.
22 Απ’ το βορρά έρχεται φως λαμπρό·φοβερή λάμψη το Θεό τον περιβάλλει.
23 Απρόσιτος σ’ εμάς ο Παντοδύναμος!Υπέρτατος στη δύναμη, στην κρίση,στην τέλεια δικαιοσύνη,που δεν την καταπατεί.
24 Γι’ αυτόν το λόγο οι άνθρωποι τον σέβονται·κι αυτός κανέναν δεν υπολογίζειαπ’ όσους λέν’ πως τάχα είναι σοφοί.