1 Εκείνη που φωνάζει δεν είναι η Σοφία;Δεν είν’ η φρόνηση που υψώνει τη φωνή;
2 Στέκεται στα υψώματα, πάνω απ’ το δρόμο,καταμεσίς στο σταυροδρόμι.
3 Στις πύλες πλάι, στην είσοδο της πόλης,και στων πυλών το πέρασμα φωνάζει δυνατά:
4 «Σ’ εσάς φωνάζω άνθρωποι,στο γένος όλο των ανθρώπων απευθύνομαι.
5 Εσείς οι ανώριμοι, μάθετε να διακρίνετεκι εσείς οι ανόητοι λογικευτείτε.
6 Ακούστε, και θα πω σπουδαία πράγματα,από τα χείλη μου θα βγούνε λόγια συνετά.
7 Το στόμα μου κηρύττει την αλήθειακι είναι το ψέμα μισητό στα χείλη μου.