1 Εσύ όμως, Θεέ μας, είσαι αληθινός και μεγάλος· είσαι πολυεύσπλαχνος κι όλα τα κυβερνάς με αγάπη.
2 Κι αν αμαρτήσαμε, είμαστε δικοί σου και τη δύναμή σου αναγνωρίζουμε· αλλά όχι, δε θα αμαρτήσουμε, γιατί αισθανόμαστε ότι ανήκουμε σ’ εσένα.
3 Το να σε γνωρίζει κανείς, αυτό είναι όλη η αρετή· και το ν’ αναγνωρίζει κανείς τη δύναμή σου, αυτό είναι η ρίζα της αθανασίας.
4 Εμάς δεν μας παραπλάνησε η διεστραμμένη εφεύρεση των ανθρώπων, ούτε ο μάταιος κόπος των ζωγράφων με τα βέβηλα κατασκευάσματά τους που τα βάφουν με διάφορα χρώματα.
5 Μόνο τους ασεβείς κάνει η θέα τέτοιων αντικειμένων να επιθυμούν τη νεκρή, άψυχη εικόνα.
6 Αυτοί που φτιάχνουν τα είδωλα, αυτοί που τα ποθούν κι αυτοί που τα λατρεύουν, όλοι τους αγαπούν το κακό και τους αξίζει οι ελπίδες τους να ματαιωθούν.