10 Τα παιδιά σου, όμως, τους Ισραηλίτες, δεν μπόρεσαν να τους καταβάλουν τα δόντια των φαρμακερών φιδιών, γιατί η αγάπη σου τους βοήθησε και τους θεράπευσε.
11 Για να θυμούνται τα λόγια σου, Κύριε, τους δάγκωναν τα φίδια αλλά αμέσως γιατρεύονταν, για να μην τα ξεχάσουν τελείως, αλλά να θυμούνται την καλοσύνη σου.
12 Κανένα βότανο ούτε έμπλαστρο τους θεράπευσε, αλλά ο λόγος σου, Κύριε, που όλους τους θεραπεύει.
13 Γιατί εσύ εξουσιάζεις τη ζωή και το θάνατο, κατεβάζεις στις πύλες του άδη κι ανεβάζεις από ’κει.
14 Ο άνθρωπος φονεύει κάποιον με την κακία του, αλλά η ψυχή που βγαίνει απ’ αυτόν που φονεύτηκε δεν ξαναγυρίζει πίσω ούτε μπορεί ο φονιάς να την απελευθερώσει από τον άδη, ο οποίος και την παρέλαβε.
15 Κανένας, όμως, δεν μπορεί ν’ αποφύγει τη δύναμή σου, Κύριε.
16 Γι’ αυτό, όταν οι ασεβείς αρνήθηκαν να σε αναγνωρίσουν, μαστιγώθηκαν από το δυνατό σου χέρι, καταδιώχτηκαν από πρωτοφανείς καταιγίδες, χαλάζι και βροχές, και καταστράφηκαν από τη φωτιά.