2 Οι ασεβείς όταν τον δουν θα ταραχθούν και θα τα χάσουν για την αναπάντεχη σωτηρία του·
3 Θ’ αναστενάξουν και θα πουν μετανιωμένοι και θλιμμένοι:
4 «Αυτός δεν είν’ εκείνος, που κάποτε τον περιγελούσαμε; Εμείς οι ασεβείς τον περιπαίζαμε με σκωπτικά τραγούδια· τον νομίζαμε τρελό που ζούσε τέτοια ζωή και θεωρήσαμε ντροπή τον πρόωρο θάνατό του.
5 Πώς λοιπόν υπολογίστηκε ανάμεσα στους γιους του Θεού; Πώς βρέθηκε ανάμεσα στους αγίους;
6 Άρα λοιπόν», θα σκεφτούν, «είχαμε απομακρυνθεί από το δρόμο της αλήθειας, ποτέ η ζωή μας δε φωτίστηκε με το φως της δικαιοσύνης κι ο ήλιος της ζωής ποτέ δεν ανέτειλε πάνω μας.
7 Ακολουθήσαμε σταθερά το δρόμο της ασέβειας και της καταστροφής, περάσαμε αδιάβατες ερήμους κι αρνηθήκαμε να γνωρίσουμε το δρόμο του Κυρίου.
8 «Τι μας ωφέλησε, αλήθεια, η υπερηφάνεια μας;» θα αναλογιστούν οι ασεβείς. «Τι μας πρόσφερε ο πλούτος, που γι’ αυτόν καμαρώναμε;