1 «Θεέ των προπατόρων μου και πολυεύσπλαχνε Κύριε, εσύ δημιούργησες τα πάντα με το λόγο σου
2 κι έπλασες με τη Σοφία σου τον άνθρωπο για να κυριαρχεί στα δημιουργήματά σου,
3 να κυβερνάει τον κόσμο με αγιότητα και δικαιοσύνη και ν’ αποδίδει το δίκαιο με αμεροληψία.
4 Δώσ’ μου, λοιπόν, τη Σοφία που κάθεται δίπλα στο θρόνο σου και δέξου με για παιδί σου.
5 Εγώ είμαι δούλος σου, γιος της δούλης σου, άνθρωπος αδύναμος και λιγόχρονος και μειονεκτώ στην ορθή κρίση και στη γνώση των νόμων σου.
6 Ακόμη κι αν είναι τέλειος κανείς σε σχέση με τους άλλους, τίποτα δεν αξίζει όταν του λείπει η Σοφία.
7 Εσύ με διάλεξες βασιλιά για το λαό σου και δικαστή στους γιους σου και στις θυγατέρες σου.