12 Δρασκελάς με θυμό τη γη,στην οργή σου καταπατείς τα έθνη.
13 Βγήκες για να βοηθήσεις το λαό σου,για να σώσεις τον εκλεκτό σου.Τη στέγη γκρέμισες από το μέγαρο του ασεβή,ξεσκέπασες πλήρως τα θεμέλια. (Διάψαλμα)
14 Οι αρχηγοί του θέλανε να μας διασκορπίσουν·όρμησαν σαν ανεμοστρόβιλος,με χαρά πως στο κρυσφύγετό τους θα μας μεταφέρουν,έτοιμοι κρυφά να θυσιάσουνε τα θύματά τους.Εσύ όμως διατρύπησες τα κεφάλια τουςμε τις ίδιες τους τις λόγχες.
15 Με τ’ άλογά σου ανοίγεις δρόμο να περάσειςμέσα από τ’ αφρισμένα κύματα της θάλασσας.
16 Όταν ο Κύριος μ’ έκανε να τα δω όλα αυτά,με συνεπήρε τρόμος·σαν άκουσα αυτή τη δυνατή φωνήτα χείλη μου άρχισαν να τρεμοπαίζουν·τα γόνατά μου λύγισανκι όλο το σώμα μου διαλύθηκε.Ακόμα πρέπει να περιμένω ακίνητοςτη μέρα που καταστροφή θα φέρειστο λαό που μας επιτίθεται.
17 Κι αν τώρα οι συκιές δεν έχουν πια καρπό,σταφύλια κι αν δεν δίνουνε τ’ αμπέλια,κι αν απομένουν άκαρπες οι ελιέςκαι δε βγαίνουν σοδειές απ’ τα χωράφια,κι αν πρόβατα δεν έχουν τα μαντριάκαι δεν υπάρχουνε βόδια στους στάβλους,
18 ωστόσο εγώ θ’ αναγαλλιάζω για τον Κύριο,θα χαίρομαι γιατί ο Θεός με βοηθάει.