31 «Αφού πέρασαν τα εφτά χρόνια, εγώ ο Ναβουχοδονόσορ σήκωσα τα μάτια μου στον ουρανό και ξαναβρήκα τα λογικά μου. Ευλόγησα τότε τον Ύψιστο· ύμνησα και δοξολόγησα αυτόν που ζει αιώνια μ’ ετούτα τα λόγια:Παντοτινή είν’ η εξουσία τουκι από γενιά σ’ άλλη γενιά η βασιλεία του!
32 Όλοι οι κάτοικοι της γηςμπροστά του υπολογίζονται σαν τίποτα.Κάνει ό,τι θέλει στις θεότητες του ουρανούκαι στα ανθρώπινα όντα·κανένας δεν υπάρχειτα σχέδιά του να εμποδίσειούτε τα έργα του ν’ αμφισβητήσει.
33 »Όταν ξαναβρήκα τα λογικά μου, ξαναβρήκα και τη μεγαλοπρέπειά μου, τη λαμπρότητά μου και τη δόξα του βασιλείου μου. Οι σύμβουλοί μου και οι μεγιστάνες μου με καλωσόρισαν κι αποκαταστάθηκα πάλι στο βασίλειό μου· και μάλιστα μου αποδόθηκαν τιμές μεγαλύτερες από πριν.
34 »Τώρα εγώ ο Ναβουχοδονόσορ υμνώ, τιμώ και δοξολογώ το βασιλιά του ουρανού! Όλες του οι ενέργειες είναι σωστές, όλες οι πράξεις του δίκαιες. Αυτός μπορεί και ταπεινώνει όσους υπερηφανεύονται».