1 Ακούστε, ουρανοί, που θα μιλήσω·κι άκουσε γη, τα λόγια που θα πω.
2 Ας στάξει σαν βροχή η διδασκαλία μουκι ο λόγος μου, ας σταλάξει σαν δροσιά,καθώς πάνω στη χλόη το ψιλόβροχοκαι σαν ψιχάλα πάνω στο χορτάρι.
3 Θα διαλαλήσω του Κυρίου τ’ όνομα,το μεγαλείο υμνήστε του Θεού μας.
4 Γιατί είναι βράχος, τέλεια τα έργα του·οι δρόμοι του όλοι με δικαιοσύνη.Θεός πιστός και δίχως αδικία,Θεός ευθύς και δίκαιος.
5 Μα σεις πράξατε το κακό,μες στη βρωμιά βουτήξατε,δεν είστε πια παιδιά του.Γενιά της διαστροφής και της ψευτιάς!
6 Είν’ αυτός τρόπος για να φέρεσαι στον Κύριο,λαέ ανόητε, άμυαλε;Αυτός δεν είναι ο πατέρας σου, που σ’ εξαγόρασε;Αυτός δεν είναι που σε δημιούργησε,που σ’ έκανε λαό;
7 Τις μέρες τις παλιές θυμήσου,σκέψου το πέρασμα των χρόνωναπό γενιά σ’ άλλη γενιά.Ρώτησε τον πατέρα σου, και θα σ’ το μάθει,τους πρεσβυτέρους σου και θα σ’ το πουν.