2 Από ’κει προσευχήθηκε στον Κύριο το Θεό του
3 μ’ αυτά τα λόγια:«Μέσα στη θλίψη μου σ’ εσένα Κύριε, φώναξακι εσύ μου αποκρίθηκες.Απ’ την κοιλιά του άδηφώναξα για βοήθεια,κι άκουσες τη φωνή μου.
4 Στα βάθη μ’ έριξες, μες στην καρδιάτης θάλασσας,τα ρεύματα με περικύκλωσαν.Όλα τα κύματά σου κι οι φουρτούνες σουπεράσαν από πάνω μου.
5 Σκεφτόμουν: “μ’ έδιωξε απ’ τη φροντίδα του.Πώς θ’ αντικρύσω πάλι τον άγιο του ναό;”
6 Τα νερά με σκέπασαν ως το λαιμό.Η θάλασσα η απύθμενη με περικύκλωσε,φύκια δεθήκαν στο κεφάλι μου τριγύρω.
7 Κατέβηκα ως τα θεμέλια των βουνών,στη χώρα που οι αμπάρες τηςείναι κλεισμένες πάνω μου για πάντα.Εσύ όμως, Κύριε, Θεέ μου,ζωντανό μ’ έβγαλες απ’ το λάκκο.
8 Την ώρα που ένιωσα να σβήνω,θυμήθηκα εσένα, Κύριε·σ’ έφτασε τότε η προσευχή μουστον άγιο σου ναό.