14 Έκανε ο Κύριος ζυγό τις αμαρτίες μου,τις έσφιξε γερά απάνω στο λαιμό μου,έτσι η δύναμή μου ατόνησε.Ο Κύριος με παρέδωσε στα χέρια εκείνων,που δεν μπορώ να τους αντισταθώ.
15 Ο Κύριος μακριά μου απέρριψεόλους τους άντρες μου, τους ισχυρούς·πλήθος συγκέντρωσε εναντίον μου,για να συντρίψει τους πολεμιστές μου.Πάτησαν του Ιούδα το λαόκαθώς στο πατητήρι τα σταφύλια.
16 Γι’ αυτό εγώ κλαίω· τα μάτια δάκρυα πλημμυρίζουν,γιατ’ είναι μακριά μου ο παρηγορητής μουεκείνος που θα μου ξανάδινε ζωή·αφανιστήκαν τα παιδιά μου,γιατί ο εχθρός ήταν πολύ ισχυρός».
17 Τα χέρια της άπλωσε ικετευτικά η Σιών,αλλά κανείς δεν την παρηγορεί·ο Κύριος επιστράτευσε στον Ιακώβ ενάντιατους γύρω του εχθρούς·η Ιερουσαλήμ έγινε μισητή γι’ αυτούς.
18 «Ο Κύριος έχει δίκιο που έτσι μου φέρεται,γιατί εναντιώθηκα στους λόγους του.Ακούστε όμως όλοι εσείς εδώ οι λαοί,κοιτάξτε με στον πόνο μου.Οι κοπελιές μου και τα παλικάρια μουφύγαν για την αιχμαλωσία.
19 Κάλεσα αυτούς που με είχαν αγαπήσειαλλά με πρόδωσαν·οι ιερείς μου κι οι πρεσβύτεροί μουστην πόλη πέθαναν γυρεύοντας τροφή,για να πάρουν δυνάμεις.
20 Κοίταξε, Κύριε, πόσο πολύ υποφέρω·φλογίζονται τα σπλάχνα μου,μέσα μου αναταράζεται η καρδιά μου,τόσο πολύ που σου εναντιώθηκα.Έξω αφανίζει τα παιδιά μου το ξίφος,και μέσα το θανατικό.