17 Ο Κύριος έκανε ό,τι είχε αποφασίσει,ξεπλήρωσε τις απειλέςπου είχε εξαγγείλει από καιρό·ανελέητος όλα τα κατέστρεψε,έκανε τον εχθρό σου να χαρεί για σένα,τους αντιπάλους σου τους έκανε να θριαμβεύσουν.
18 Πόλη της Σιών, τα τείχη σου ας φωνάξουνεστον Κύριο να σ’ ελεήσει!Άσε να τρέξουνε σαν χείμαρροςμέρα και νύχτα ακούραστα τα δάκρυά σου,τα μάτια σου χωρίς σταματημό.
19 Σήκω πάλι και πάλι μες στη νύχτακαι πες τον πόνο σου στον Κύριο.Ξέχυσε την καρδιά σου σαν νερό μπροστά του,ύψωσε προς αυτόν δεητικά τα χέρια σου,και παρακάλεσε για των παιδιών σου τη ζωή,για τα παιδιά που από την πείνα ξεψυχούνστις άκριες των δρόμων.
20 Κοίταξε, Κύριε, και δες σε ποιον τα έκανες αυτά!Ήταν σωστό να τρώνε οι γυναίκες τα παιδιά τουςπου τα γεννήσαν και τα περιποιήθηκαν;να θανατώνονται οι ιερείς και οι προφήτεςκαι μάλιστα μες στο αγιαστήριό σου;
21 Παιδιά και γέροντες είναι στο χώμα ξαπλωμένοι·το ξίφος θέρισε τα παλικάρια και τις κοπελιές μου·τη μέρα της οργής σου τους θανάτωσες,χωρίς συμπόνια τους σφαγίασες.
22 Σαν να ’τανε μέρα γιορτήςαπό παντού τους φοβερούς εχθρούς μουμάζεψες,κι ούτ’ ένας δεν διασώθηκε ούτε ξέφυγε,τη μέρα, Κύριε, της οργής σου.Όλα μου τα παιδιά που τα μεγάλωσα και τα περιποιήθηκαο εχθρός μού τα εξολόθρεψε.