15 «Φύγετε, ακάθαρτοι!» τους φώναζαν.«Φύγετε! Τίποτα μην αγγίζετε!»Έτσι φεύγανε και περιπλανιούνταν·Μα και τα έθνη έλεγαν:«Δε μπορούν αυτοί μαζί μας πια να κατοικούν».
16 Ο ίδιος ο Κύριος τους διασκόρπισε,δε θέλει πια να τους βοηθάει·Σέβας πια δεν υπάρχει για τους ιερείς,ούτ’ ευσπλαχνία για τους γέροντες.
17 Τα μάτια μας απόκαμαν να καρτερούνμάταια μια βοήθεια που δε θα ’ρθει·προσμέναμε αγναντεύοντας απ’ τις σκοπιές μαςένα έθνος, που δεν μπορεί να σώσει.
18 Παραμονεύουνε τα χνάρια μας οι εχθροί,έτσι που δεν μπορούμε ούτε στο δρόμο μας να βγούμε.Τελείωσαν οι μέρες μας, το τέλος μας πλησιάζει,ήρθε, είν’ εδώ.
19 Εκείνοι που μας καταδίωκανγίναν πιο γρήγοροι κι απ’ τους αετούς·μας κυνηγήσαν πάνω στα βουνά,παραμονέψανε για μας στην έρημο.
20 Ο βασιλιάς μας, του Κυρίου ο εκλεκτός,που απ’ αυτόν κρεμόταν η ζωή μας,έπεσε στις παγίδες τους·αυτός, που λέγαμε πωςστη σκιά του θα ζήσουμε στα έθνη ανάμεσα.
21 Χαρείτε και πανηγυρίσετε, Εδωμίτες,εσείς που κατοικείτε στη χώρα της Ουζ!Μα και σ’ εσάς θα φτάσει της κρίσης το ποτήρικαι θα μεθύσετε και θα ξεγυμνωθείτε.