3 Και τα τσακάλια ακόμη στα μικρά τουςδίνουν το γάλα τους και τα φροντίζουνε.Μα οι γυναίκες του λαού μου γίνανε σκληρέςκι αδιάφορες σαν στρουθοκάμηλοι στην έρημο.
4 Κολλάει η γλώσσα των βρεφώνστον ουρανίσκο από τη δίψα·ψωμί ζητάνε τα παιδιά,κι ούτ’ ένας δεν υπάρχει να τους δώσει.
5 Αυτοί που τρέφονταν με φαγητά εκλεκτάστους δρόμους ξεψυχούν από την πείνα·αυτοί που ανατράφηκαν με πολυτέλειες,κείτονται τώρα στην κοπριά.
6 Η διαστροφή του λαού μου ήταν χειρότερηακόμη κι απ’ την αμαρτία των Σοδόμων,που με μιας καταστράφηκαν,χωρίς τη μεσολάβηση χεριών.
7 Οι άρχοντές μας έλαμπαν πιο καθαροί απ’ το χιόνι,κι από το γάλα πιο λευκοί·πιο ροδαλή κι απ’ το κοράλλι η όψη τους·οι φλέβες τους σωστό ζαφείρι.
8 Τώρα έγινε η όψη τους πιο σκοτεινή κι απ’ την καπνιά·μέσα στους δρόμους δεν μπορείς να τους αναγνωρίσεις.Στα κόκαλά τους κόλλησε το δέρμα τους,έγινε ξερό σαν ξύλο.
9 Πιο τυχεροί όσοι με ξίφος θανατώθηκαν,παρά εκείνοι που πεθάναν απ’ την πείνα,που υπέκυψαν εξαντλημένοι απ’ το λιμό.