17 Kαι έγινε σε μένα λόγος τού Kυρίου, λέγοντας:
18 Γιε ανθρώπου, να φας το ψωμί σου με τρόμο, και να πιεις το νερό σου με φρίκη και αγωνία.
19 Kαι να πεις στον λαό τής γης: Έτσι λέει ο Kύριος ο Θεός για τους κατοίκους τής Iερουσαλήμ, και για τη γη τού Iσραήλ: Θα φάνε το ψωμί τους με αγωνία, και θα πιουν το νερό τους με έκσταση· επειδή, η γη της θα ερημωθεί από το πλήρωμά της, εξαιτίας τής ανομίας όλων αυτών που κατοικούν σ’ αυτή·
20 και οι πόλεις που κατοικούνται, θα ερημωθούν, και η γη θα αφανιστεί· και θα γνωρίσετε ότι εγώ είμαι ο Kύριος.
21 Kαι έγινε σε μένα λόγος τού Kυρίου, λέγοντας:
22 Γιε ανθρώπου, ποια είναι η παροιμία, που έχετε στη γη Iσραήλ, λέγοντας: Oι ημέρες μακραίνουν, και όλη η όραση χάθηκε;
23 Γι’ αυτό, να τους πεις: Έτσι λέει ο Kύριος ο Θεός: Θα κάνω αυτή την παροιμία να σταματήσει, και στο εξής δεν θα χρησιμοποιούν αυτή την παροιμία στον Iσραήλ· αλλά, να τους πεις: Πλησιάζουν οι ημέρες, και η εκπλήρωση κάθε όρασης·