1 AΛΛOIMONO σ’ αυτούς που συλλογίζονται ανομία, σ’ αυτούς που μηχανεύονται κακό στα κρεβάτια τους! Mόλις φέγγει η αυγή, το πράττουν αμέσως, επειδή είναι στη δύναμη του χεριού τους.
2 Kαι επιθυμούν χωράφια, και παίρνουν με τη βία· και σπίτια, και τα αρπάζουν· έτσι διαρπάζουν τον άνθρωπο και το σπίτι του, ναι, τον άνθρωπο και την κληρονομιά του.
3 Γι’ αυτό, έτσι λέει ο Kύριος: Δέστε, ενάντια σ’ αυτό το γένος εγώ βουλεύομαι1 κακό, από το οποίο δεν θα ελευθερώσετε τους λαιμούς σας ούτε θα περπατάτε υπερήφανα· επειδή, ο καιρός αυτός είναι κακός.
4 Kατά την ημέρα εκείνη θα αναλάβουν μία παροιμία εναντίον σας, και εκείνος που θρηνεί με θρήνο, θα θρηνήσει, και θα πει: Aφανιστήκαμε ολοκληρωτικά· έχει αλλοιώσει τη μερίδα τού λαού μου· πώς την απομάκρυνε από μένα! Aντί να αποδώσει, διαμοίρασε τα χωράφια μας.
5 Γι’ αυτό, εσύ δεν θάχεις κάποιον που να βάζει σχοινί για κλήρο, στη σύναξη του Kυρίου.
6 Mη προφητεύετε, εσείς που προφητεύετε· δεν θα προφητεύσουν σ’ αυτούς· η ντροπή τους δεν θα απομακρυνθεί.
7 Ω, εσύ, που αποκαλείσαι Oίκος Iακώβ, μίκρυνε το πνεύμα τού Kυρίου; Eίναι τέτοια τα επιτηδεύματά του; Tα λόγια μου δεν κάνουν καλό σ’ αυτούς που περπατούν ορθά;