1 Αὐτή, ἀγαπητοί, εἶναι ἡ δεύτερη ἐπιστολὴ ποὺ σᾶς γράφω· καὶ εἰς τὰς δύο διεγείρω μὲ τὴν ὑπόμνησιν τὴν καθαρήν σας διάνοιαν,
2 ὥστε νὰ θυμηθῆτε ὅσα προεῖπαν οἱ ἅγιοι προφῆται καὶ τὴν ἐντολὴν τοῦ Κυρίου καὶ Σωτῆρος διὰ τῶν ἀποστόλων σας.
3 Νὰ ξέρετε πρῶτα τοῦτο: ὅτι θὰ ἔλθουν κατὰ τὰς τελευταίας ἡμέρας χλευασταί, οἱ ὁποῖοι θὰ ζοῦν κατὰ τὰς δικάς των ἐπιθυμίας,
4 καὶ θὰ λέγουν, «Ποῦ εἶναι ἡ ὑπόσχεσις τῆς ἐλεύσεώς του; διότι ἀφ᾽ ὅτου ἐκοιμήθησαν οἱ πατέρες ὅλα παραμένουν τὰ ἴδια, ὅπως ἦσαν ἀπὸ τὴν ἀρχὴν τοῦ κόσμου».
5 Τοὺς διαφεύγει θεληματικὰ τὸ ὅτι διὰ τοῦ λόγου τοῦ Θεοῦ οἱ οὐρανοὶ ὑπῆρχαν παλαιόθεν καὶ ἡ γῆ ἐσχηματίσθηκε ἀπὸ νερὸ καὶ μὲ νερό,
6 καὶ ὅτι μὲ τὰ ἴδια μέσα κατεστράφηκε ὁ τότε κόσμος, κατακλυσθεὶς μὲ νερά.
7 Καὶ οἱ σημερινοὶ οὐρανοὶ καὶ ἡ γῆ εἶναι ἀποταμιευμένοι, δυνάμει τοῦ ἰδίου λόγου, διὰ τὴν φωτιά, καὶ διατηροῦνται ἕως τὴν ἡμέραν τῆς κρίσεως καὶ τῆς καταστροφῆς τῶν ἀσεβῶν ἀνθρώπων.