18 οἱ ὁποῖοι ἔχουν ἀστοχήσει ὡς πρὸς τὴν ἀλήθειαν μὲ τὸ νὰ λέγουν ὅτι ἔχει ἤδη γίνει ἡ ἀνάστασις καὶ ἀνατρέπουν τὴν πίστιν μερικῶν.
19 Τὸ στερεὸν ὅμως θεμέλιον ποὺ ἔβαλε ὁ Θεός, στέκει καὶ ἔχει τὴν ἑξῆς σφραγῖδα: Ὁ Κύριος γνωρίζει τοὺς δικούς του, καί, Ἂς ἀπομακρυνθῇ ἀπὸ τὴν ἀδικίαν κάθε ἕνας ποὺ ὀνομάζει τὸ ὄνομα τοῦ Κυρίου.
20 Εἰς ἕνα μεγάλο σπίτι δὲν ὑπάρχουν μόνον σκεύη χρυσᾶ καὶ ἀργυρᾶ, ἀλλὰ καὶ ξύλινα καὶ πήλινα· μερικὰ εἶναι προωρισμένα διὰ χρῆσιν ἀξιόλογον, ἄλλα δὲ διὰ χρῆσιν εὐτελῆ.
21 Ἐὰν λοιπόν, καθαρίσῃ κανεὶς τὸν ἑαυτόν του ἀπὸ αὐτά, θὰ εἶναι σκεῦος ἀξιόλογον, ἁγιασμένον καὶ χρήσιμον εἰς τὸν οἰκοδεσπότην, ἑτοιμασμένον διὰ κάθε ἔργον καλόν.
22 Νὰ ἀποστρέφεσαι τὰς νεανικὰς ἐπιθυμίας καὶ νὰ ἐπιδιώκῃς τὴν δικαιοσύνην, τὴν πίστιν, τὴν ἀγάπην, τὴν εἰρήνην μαζὶ μὲ ἐκείνους ποὺ ἐπικαλοῦνται τὸν Κύριον μὲ καθαρὴ καρδιά.
23 Τὰς δὲ μωρὰς καὶ ἀνοήτους συζητήσεις ἀπόφευγε, ἐπειδή, καθὼς ξέρεις, γεννοῦν μάχας.
24 Ὁ δοῦλος ὅμως τοῦ Κυρίου, δὲν πρέπει νὰ μάχεται, ἀλλὰ νὰ εἶναι ἤπιος πρὸς ὅλους, διδακτικός, ὑπομονητικός,