1 Τὸ βασικὸν σημεῖον τῶν ὅσων λέγομεν εἶναι τοῦτο: ὅτι ἔχομεν ἕνα τέτοιον ἀρχιερέα, ὁ ὁποῖος ἐκάθησε εἰς τὰ δεξιὰ τοῦ θρόνου τῆς Μεγαλωσύνης εἰς τοὺς οὐρανούς,
2 ὅπου ὑπηρετεῖ τὰ Ἅγια τῶν ἁγίων καὶ τὴν σκηνὴν τὴν ἀληθινήν, τὴν ὁποίαν ἔστησεν ὁ Κύριος καὶ ὄχι ἄνθρωπος.
3 Ὡς γνωστὸν δέ, κάθε ἀρχιερεὺς ἐγκαθίσταται διὰ νὰ προσφέρῃ δῶρα καὶ θυσίας, διὰ τοῦτο καὶ αὐτὸς πρέπει νὰ ἔχῃ κάτι νὰ προσφέρῃ.
4 Ἐὰν ἦτο εἰς τὴν γῆν, δὲν θὰ ἦτο κἂν ἱερεύς, ἀφοῦ ὑπάρχουν ἱερεῖς, οἱ ὁποῖοι προσφέρουν τὰ δῶρα σύμφωνα μὲ τὸν νόμον.
5 Αὐτοὶ ἐκτελοῦν τὴν λατρείαν, ἡ ὁποία εἶναι ἀντίτυπον καὶ σκιὰ τῶν ἐπουρανίων πραγμάτων, ἀκριβῶς ὅπως ἔλαβεν ἐντολὴν νὰ κάνῃ ὁ Μωϋσῆς, ὅταν ἐπρόκειτο νὰ ἑτοιμάσῃ τὴν σκηνήν. Πρόσεχε, τοῦ λέγει, νὰ κάνῃς ὅλα κατὰ τὸ ὑπόδειγμα, τὸ ὁποῖον σοῦ ὑποδείχθηκε εἰς τὸ ὄρος.