1 Σᾶς κάνομεν δὲ γνωστήν, ἀδελφοί, τὴν χάριν τῆς γενναιοδωρίας ποὺ ἔδωσε ὁ Θεὸς εἰς τὰς ἐκκλησίας τῆς Μακεδονίας.
2 Διότι μέσα σὲ μεγάλην δοκιμασίαν θλίψεως, ἡ ὑπεράφθονη χαρά τους καὶ ἡ ἐσχάτη πτωχεία τους ἐξεχείλισαν εἰς πλουσίαν γενναιοδωρίαν ἐκ μέρους των·
3 διότι σύμφωνα μὲ τὰς δυνάμεις των, τὸ μαρτυρῶ, καὶ περισσότερον ἀπὸ τὰς δυνάμεις των, ἔδωκαν αὐτοπροαιρέτως,
4 καὶ μᾶς ἐζητοῦσαν μὲ πολλὰς παρακλήσεις νὰ τοὺς κάνωμεν τὴν χάριν νὰ μετάσχουν εἰς τὴν ὑπηρεσίαν αὐτὴν πρὸς τοὺς ἁγίους,
5 καὶ ὄχι μόνον ἐνήργησαν ὅπως εἴχαμεν ἐλπίσει, ἀλλὰ ἔδωκαν πρῶτα τοὺς ἑαυτούς των εἰς τὸν Κύριον καὶ ἐπίσης σ᾽ ἐμᾶς διὰ τοῦ θελήματος τοῦ Θεοῦ,
6 ὥστε παρακαλέσαμεν τὸν Τίτον, ὁ ὁποῖος ἔκανε ἀρχήν, νὰ φέρῃ τώρα εἰς πέρας μεταξύ σας καὶ τοῦτο τὸ ἔργον τῆς γενναιοδωρίας.