1 Σᾶς κάνομεν δὲ γνωστήν, ἀδελφοί, τὴν χάριν τῆς γενναιοδωρίας ποὺ ἔδωσε ὁ Θεὸς εἰς τὰς ἐκκλησίας τῆς Μακεδονίας.
2 Διότι μέσα σὲ μεγάλην δοκιμασίαν θλίψεως, ἡ ὑπεράφθονη χαρά τους καὶ ἡ ἐσχάτη πτωχεία τους ἐξεχείλισαν εἰς πλουσίαν γενναιοδωρίαν ἐκ μέρους των·
3 διότι σύμφωνα μὲ τὰς δυνάμεις των, τὸ μαρτυρῶ, καὶ περισσότερον ἀπὸ τὰς δυνάμεις των, ἔδωκαν αὐτοπροαιρέτως,
4 καὶ μᾶς ἐζητοῦσαν μὲ πολλὰς παρακλήσεις νὰ τοὺς κάνωμεν τὴν χάριν νὰ μετάσχουν εἰς τὴν ὑπηρεσίαν αὐτὴν πρὸς τοὺς ἁγίους,
5 καὶ ὄχι μόνον ἐνήργησαν ὅπως εἴχαμεν ἐλπίσει, ἀλλὰ ἔδωκαν πρῶτα τοὺς ἑαυτούς των εἰς τὸν Κύριον καὶ ἐπίσης σ᾽ ἐμᾶς διὰ τοῦ θελήματος τοῦ Θεοῦ,
6 ὥστε παρακαλέσαμεν τὸν Τίτον, ὁ ὁποῖος ἔκανε ἀρχήν, νὰ φέρῃ τώρα εἰς πέρας μεταξύ σας καὶ τοῦτο τὸ ἔργον τῆς γενναιοδωρίας.
7 Ὅπως ὑπερέχετε εἰς ὅλα, εἰς τὴν πίστιν, εἰς τὸν λόγον, εἰς τὴν γνῶσιν, εἰς κάθε ζῆλον καὶ εἰς τὴν ἀγάπην ποὺ ἔχετε γιὰ μᾶς, ἔτσι νὰ ὑπερέχετε καὶ εἰς τὸ ἔργον τοῦτο τῆς γενναιοδωρίας.