32 Ἐκεῖνος ποὺ δὲν ἐφείσθη τὸν δικόν του Υἱὸν ἀλλὰ τὸν παρέδωσε εἰς θάνατον πρὸς χάριν ὅλων μας, πῶς μαζὶ μ᾽ αὐτὸν δὲν θὰ μᾶς χαρίσῃ τὰ πάντα;
33 Ποιός θὰ κατηγορήσῃ τοὺς ἐκλεκτοὺς τοῦ Θεοῦ; Ὁ Θεὸς τοὺς δικαιώνει.
34 Ποιός θὰ καταδικάσῃ; Ὁ Χριστὸς εἶναι ἐκεῖνος ποὺ ἐπέθανε, καί, ἀκόμη περισσότερον, ἀναστήθηκε, ὁ ὁποῖος εἶναι εἰς τὰ δεξιὰ τοῦ Θεοῦ, ὁ ὁποῖος καὶ μεσιτεύει γιὰ μᾶς.
35 Ποιός θὰ μᾶς χωρίσῃ ἀπὸ τὴν ἀγάπην τοῦ Χριστοῦ; Θλῖψις ἢ στενοχωρία ἢ διωγμὸς ἢ πεῖνα ἢ γύμνια ἢ κίνδυνος ἢ μάχαιρα;
36 Καθὼς εἶναι γραμμένον, Πρὸς χάριν σου θανατωνόμεθα κάθε ἡμέραν· θεωρηθήκαμε σὰν πρόβατα προωρισμένα διὰ σφαγήν.
37 Ἀλλ᾽ εἰς ὅλα αὐτὰ εἴμεθα μὲ τὸ παραπάνω νικηταὶ διὰ τοῦ Χριστοῦ ποὺ μᾶς ἀγάπησε.
38 Διότι εἶμαι πεπεισμένος, ὅτι οὔτε θάνατος, οὔτε ζωή, οὔτε ἄγγελοι, οὔτε ἀρχαί, οὔτε δυνάμεις, τίποτε εἰς τὸ παρόν, τίποτε εἰς τὸ μέλλον,