1 Νὰ τοὺς ὑπενθυμίζῃς νὰ ὑποτάσσωνται εἰς τὰς ἀρχὰς καὶ τὰς ἐξουσίας, νὰ πειθαρχοῦν, νὰ εἶναι ἕτοιμοι διὰ κάθε ἔργον καλόν,
2 νὰ μὴ κακολογοῦν κανένα, νὰ εἶναι εἰρηνικοί, ἐπιεικεῖς, νὰ δείχνουν κάθε πραότητα πρὸς ὅλους τοὺς ἀνθρώπους.
3 Διότι κάποτε ἤμαστε καὶ ἐμεῖς ἀνόητοι, ἐπλανώμεθα, ἤμαστε δοῦλοι ἐπιθυμιῶν καὶ διαφόρων ἡδονῶν, ἐζούσαμε εἰς τὴν κακίαν καὶ τὸν φθόνον, ἄξιοι μίσους καὶ ἐμισούσαμε ὁ ἕνας τὸν ἄλλον.
4 Ἀλλ᾽ ὅταν ἐμφανίσθηκε ἡ χρηστότης καὶ ἡ φιλανθρωπία τοῦ Σωτῆρός μας Θεοῦ,
5 μᾶς ἔσωσε, ὄχι ἀπὸ ἔργα δικαιοσύνης, τὰ ὁποῖα ἐκάναμε ἐμεῖς, ἀλλὰ σύμφωνα μὲ τὸ δικό του ἔλεος, διὰ τοῦ λουτροῦ τῆς ἀναγεννήσεως καὶ τῆς ἀνακαινίσεως ὑπὸ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος,
6 τὸ ὁποῖον ἐξέχυσε σ᾽ ἐμᾶς πλούσια διὰ τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ τοῦ Σωτῆρός μας,
7 ὥστε, δικαιωμένοι μὲ τὴν χάριν ἐκείνου, νὰ γίνωμεν, σύμφωνα μὲ τὴν ἐλπίδα μας, κληρονόμοι τῆς αἰωνίου ζωῆς.